یادداشت خبری | تاوان نمک‌نشناسی، توهین نیست تلنگری‌ست برای وجدان تاریخ
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری سکایی نیوز در روزهای اخیر ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود که صحنه‌هایی تأسف‌بار و غیرقابل توجیه از تجمع برخی افراد مقابل سفارت جمهوری اسلامی ایران در کابل و توهین‌های آشکار علیه کشورمان را به تصویر می‌کشد. تصاویر سوزاندن درب سفارت ،سردادن شعارهای موهن و تخریب حریم یک نهاد رسمی دیپلماتیک فراتر از مرزهای اعتراض وارد حریم وقاحت و نمک‌نشناسی تاریخی شده‌اند.
فراموش نکنید…
سال‌هاست که ایران میزبان میلیون‌ها پناهجوی افغان است از دوران جنگ با شوروی تا دوران طالبان و بحران‌های پی‌درپی داخلی. میلیون‌ها نفر از همسایگان شرقی ما در ایران پناه گرفتند، کار کردند، تحصیل کردند و نسل‌هایی از آن‌ها در همین خاک به دنیا آمدند. این مهمان‌نوازی فارغ از دین و مذهب و قومیت برآمده از یک منش انسانی و اسلامی بود نه منت اما نه بی‌حق یادآوری.
اعتراض بهانه است اما اهانت راه نیست
روابط ایران و افغانستان بیش از آنکه در بازی سیاست تعریف شود در قلب مردمانش شکل گرفته است در ازدواج‌ها، در فرهنگ مشترک، در زبان، در باورها و حتی در اندوه مشترک که تخریب این پیوندها نه خدمتی به مردم افغانستان است نه پاسخی به اختلافات مرزی یا دیپلماتیک.
این حرکات آبی‌ست به آسیاب دشمنانی که سودشان در برهم زدن اتحاد منطقه‌ای‌ست نه احقاق حقوق مردم افغان.
توهین به ایران، توهین به حافظه‌ی تاریخی میلیون‌ها نفر از خود شماست.
چطور می‌شود سال‌ها امنیت، تحصیل، کار و نان خوردن در سایه‌ی جمهوری اسلامی را نادیده گرفت و امروز با آتش و ناسزا پاسخ داد؟ مگر نه اینکه در سخت‌ترین سال‌ها ایران دروازه‌هایش را بست نـکرد نه همچون برخی کشورها اردوگاه ساخت، نه تحقیر کرد و نه به مزدور بدل شد؟
ما مردم ایران توهین به کشورمان را تحمل نمی‌کنیم اما از دل دوستی‌ها عبور نمی‌کنیم.
این یادداشت نه از سر نفرت بلکه از درد است دردی که وقتی دوست دیروز، امروز تیغ ناسپاسی برمی‌کشد بیشتر زخم می‌زند.
امروز نه فقط سفارت ایران بلکه “اعتماد بین دو ملت” را به آتش کشیدید و خاموش کردن آن بیش از شعار به شعور نیاز دارد.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0