سکایی نیوز گزارش می دهد//

در سرزمینی که “پیر” به‌معنای خرد، شرافت و تبار است خانه سالمندان جایی ندارد

اینجا در سیستان و بلوچستان هنوز صدای پدر، حکم است و نگاه مادر، دعا. در کوچه‌پس‌کوچه‌های این دیار احترام به بزرگ‌تر نه‌یک توصیه اخلاقی، بلکه یک میراث اصیل فرهنگی است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری سکایی نیوز   – در جامعه‌ای که سالمندان، ستون‌های حکمت و تجربه‌اند جای‌شان نه در گوشه‌ خانه‌ای دورافتاده بلکه در قلب خانواده‌هاست. این حقیقت ساده اما ارزشمند باعث شده سیستان و بلوچستان یکی از معدود استان‌هایی باشد که خانه سالمندان ندارد نه از سر کمبود امکانات بلکه از سر وفاداری به ریشه‌ها.

در این نوشتار از جایگاه رفیع والدین و حرمت نهادن به سالخوردگان خواهیم گفت، از فرهنگی که فراموش نمی‌کند چه کسی زیر سایه‌اش قد کشیده‌ایم.

مولوی گرگیچ: مردم سیستان و بلوچستان والدین خود را نعمت خدا می‌دانند، نه باری بر دوش خانواده


مولوی گرگیچ امام جماعت مسجد محمد رسول‌الله (ص) زاهدان گفت: در سیستان و بلوچستان چه در میان اهل‌سنت و چه در میان شیعیان فرستادن پدر و مادر به خانه سالمندان جایی ندارد چرا که سالمندان دعاکننده و مایه برکت زندگی‌اند.

مولوی گرگیچ امام جماعت مسجد محمد رسول‌الله (ص) زاهدان در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری سکایی‌نیوز به جایگاه ارزشمند سالمندان در فرهنگ اسلامی و بومی استان سیستان و بلوچستان اشاره کرد و گفت:
در دین اسلام احترام به پدر و مادر و سالمندان یک واجب دینی است هم در آیات قرآن و هم در سخنان پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) بر نیکی به والدین و حرمت بزرگان تأکید فراوان شده و این احترام عین احترام به مقام الهی است.

وی افزود: مردم سیستان و بلوچستان چه شیعه باشند و چه سنی پدر و مادر خود را نعمت الهی می‌دانند و ما هیچ‌گاه ندیده‌ایم که خانواده‌ای در این استان والدین سالخورده خود را به خانه سالمندان بسپارد. برعکس آن‌ها را مایه خیر، دعای خیر، و برکت زندگی می‌دانند.

مولوی گرگیچ با اشاره به پیوند عاطفی عمیق نسل‌ها در خانواده‌های بلوچ و سیستانی گفت:
در خانه‌هایی که بزرگان حضور دارند نور ایمان و تجربه هست. ما از کودکی از زبان پدران و مادران‌مان شنیده‌ایم که هرچه به والدین نیکی کنی خداوند همان را از فرزندان خودت به تو برمی‌گرداند که این باور یک آموزه عملی در میان مردم است، نه فقط یک شعار.

وی با بیان اینکه فرهنگ خدمت به والدین باید حفظ شود، تأکید کرد: اسلام ما را به نگاه‌داشت عزت پدر و مادر فراخوانده است و چه خوب است که سایر نقاط کشور نیز به این فرهنگ زیبا نگاه کنند. در سیستان و بلوچستان هنوز هم خانه جایگاه دعای پدر و مادر است، نه جای خالی آن‌ها.

در پایان، مولوی گرگیچ از رسانه‌ها خواست به جای ترویج عادی‌سازی خانه سالمندان، فرهنگ احترام بین‌نسلی و تربیت فرزندان بر اساس محبت و تکریم بزرگان را برجسته کنند.

محمود جوادیان‌فر: در سیستان و بلوچستان احترام به سالمندان نه شعار است، نه نمایش یک شیوه زندگی است

تولیت آستان مقدس کهف‌الشهدا زاهدان با تأکید بر لزوم زنده نگه داشتن حرمت والدین و بزرگان، گفت: در فرهنگ مردم سیستان و بلوچستان احترام به سالمند فقط یک وظیفه اخلاقی نیست بلکه ریشه در باورهای دینی، قومی و اصالت خانواده‌ها دارد.

محمود جوادیان‌فر در گفت‌وگویی با خبرنگار پایگاه خبری سکایی نیوز با اشاره به جایگاه بی‌بدیل سالمندان در فرهنگ بومی استان سیستان و بلوچستان، اظهار کرد:در این دیار هیچ‌کس پدر یا مادر سالخورده‌اش را تنها نمی‌گذارد و این مسئله نه به‌خاطر کمبود خانه سالمندان، بلکه به‌خاطر فراوانی محبت و وفاداری به نسل قبل است، احترام به سالمندان در این منطقه یک انتخاب فرهنگی نیست بلکه یک شیوه زیست‌ اجتماعی و ایمانی است.

وی ادامه داد:از کودکی به ما یاد داده‌اند که صدایمان را نزد بزرگ‌تر بالا نبریم و در خانه‌ای که سالمند حضور دارد دعای خیرش از هر سپری برای خانواده مؤثرتر است. این جزو فرهنگ زندگی مردم این خطه است.

جوادیان‌فر با اشاره به آموزه‌های قرآنی افزود:
در قرآن کریم بارها سفارش به نیکی به والدین شده و وقتی دین ما تا این حد به احترام والدین تاکید دارد طبیعی‌ست که در جامعه‌ای با ریشه‌های دینی و قبیله‌ای مثل سیستان و بلوچستان این فرهنگ ریشه‌دار باقی مانده است.

تولیت آستان کهف‌الشهدا زاهدان همچنین به تضاد نگاه مدرن با این سنت انسانی اشاره کرد و گفت: شاید در برخی مناطق جهان نگاه ماشینی به زندگی باعث شده سالمندان کنار گذاشته شوند اما در این استان هنوز هم بزرگ‌ترها صاحب احترام‌اند و هیچ کس پدر یا مادرش را به مرکز نگهداری نمی‌سپارد چون باور داریم آن‌ها نگهدار ما هستند نه ما نگهدار آن‌ها.

جوادیان فر در پایان گفت: در استان سیستان و بلوچستان سالمندان سرمایه‌های زنده‌اند. حضورشان نعمت است و نبودشان خلأ. خانواده‌ها از آن‌ها مراقبت می‌کنند نه از روی اجبار بلکه از روی عشق و این چیزی است که باید برای نسل جدید حفظش کنیم چون اگر حرمت ریشه‌ها را فراموش کنیم آینده‌مان نیز بی‌ریشه خواهد بود.